فیلم در میان امواج

کودکی شش ساله به دلیل فیلم های ترسناکی که والدینش می بینند، دچار علایم اضطرابی می شود. در این میان نقاشی هایش، رنگی رعب آور به خود می گیرد و با برون فکنی، سعی در ترساندن دوستانش دارد. این موضوع تا جایی پیش می رود که دچار توهم دیداری و شنیداری می شود. این معضل روز اجتماعی است که در نوع نگاه کارگردان به وضوح دیده می شود و فیلم را به نقطه قوت می رساند. در حالی که مخاطب در محتوای اولیه غرق می شود. ‎ به ناگاه داستان از مسیر اصلی، دور و در محتواهای دیگر گم می شود. در واقع کارگردان قصد دارد تاثیرات فضای مجازی را از ابعاد مختلف بر زندگی خانوادگی بررسی کند و آنقدر در این مسیر مبهم چنگ بر هر شاخه ای می زند که از موضوع اصلی فاصله می گیرد و این فاصله چنان نمود پیدا می کند که دیگر با یک اثر روانشناسی کودک مواجه نیستیم و فیلم به سمت مشکلات جامعه شناختی تغییر موضع می دهد.